เป็นรายได้เสริมระหว่างรอผลผลิตทางการเกษตร สร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำ
ที่ริมถนนสายสกลนคร-กาฬสินธ์ ต.ห้วยยาง อ.เมือง จังหวัดสกลนคร
ชาวบ้านต่างพากันนำเห็ดป่าที่เก็บมาจากป่าภูพานมาวางบนเพิงเล็กๆ
ที่สร้างไว้ เพื่อขายเห็ดให้กับประชาชนที่ขับรถผ่านไปผ่านมา
ได้แวะเลือกซื้อกลับไปปรุงเป็นอาหารรับประทาน
โดยเห็ดป่าที่มีวางขายก็จะมีทั้ง เห็ดระโงก เห็ดดิน เห็ดผึ้ง เป็นต้น
เห็ดที่ได้รับความนิยมและมีผู้ซื้อกลับไปรับประทาน
ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเห็ดระโงก และเห็ดดิน เนื่องจากเห็ดชนิดนี้
เมื่อนำไปปรุงเป็นอาหารประเภทผัด
และแกงเห็ดจะให้รสชาติที่ดีกว่าเห็ดชนิดอื่น
โดยราคาก็จะอยู่ที่กิโลกรัมละ 170-200 บาท
ซึ่งพ่อค้า-แม่ค้าจะแบ่งเป็นกอง ในราคากอง ละ 50 บาท โดยวันหนึ่งๆ
พ่อค้าแม่ค้าเห็ดเหล่านี้มีรายได้จากการขายเห็ดข้างทาง วันละประมาณ
500-1,000 บาท เลยทีเดียว
นางแดง บึงสุวรรณ อายุ 46 ปี
หนึ่งในแม่ค้าที่นำเห็ดมาวางขายริมถนน ได้บอกกับผู้สื่อข่าวว่า
ตนเองมีอาชีพทำนา ซึ่งช่วงนี้ก็ยังไม่ได้ทำอะไร
เนื่องจากเป็นช่วงที่รอดูแลและเก็บเกี่ยวผลผลิต
ก็เลยตัดสินใจร่วมกับเพื่อนบ้านคนอื่นๆ
พาเข้าป่าภูพานออกหาของป่ามาขายเพราะไม่มีรายได้มาจุนเจือครอบครัว
และช่วงนี้เนื่องจากเป็นฤดูฝนระหว่างเดือน พฤษภาคม - มิถุนายน ของทุกปี
ก็จะมีเห็ดป่าโผล่จากพื้นดินขึ้นมาหลากหลายชนิด จึงพากันเก็บมารับประทาน
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเห็ดมีจำนวนมากจึงแบ่งมาวางขายอย่างที่เห็ด
โดยเห็ดที่ตนจะเก็บมารับประทานและขายนั้น
ตนจะเลือกเก็บเอาแต่เห็ดที่คนเฒ่าคนแก่ สอนให้เก็บมาแต่ดั้งแต่เดิม
อาทิเห็ดระโงก, เห็ดดิน เห็ดผึ้ง เป็นต้น ซึ่งในวันหนึ่งๆ
หากจะเก็บเห็ดมาขาย ก็ต้องออกจากบ้านตั้งแต่เช้ามืด
เพื่อให้ถึงป่าเห็ดก่อนสว่าง เนื่องจากหากถึงช่วงสายเห็ดก็จะบาน เหี่ยว
และตายก่อน ไม่สามารถนำมารับประทานหรือขายได้ และก็จะใช้เวลาประมาณ 2-3
ชั่วโมง จากนั้นจึงนำเห็ดที่หามาได้ แบ่งเป็นกองๆ เพื่อจำหน่าย
นางแดง บอกว่าจะต้องตื่นออกจากบ้านตั้งแต่ตี 5
และบางครั้งจะต้องไปหาเห็ดที่ป่าไม้ซึ่งอยู่ไกลออกไปอีกก็ต้องตื่นตั้งแต่ตี
4 และกว่าจะมาถึงเพิงและวางขายได้ก็ประมาณ 11.00 น.
และวันหนึ่งๆก็จะขายได้ตกประมาณวันละ 500-1,000 บาท ซึ่งนางแดง
บอกว่าเป็นรายได้ที่ค่อนข้างดี เพราะตนเองก็ไม่ได้ลงทุนอะไร ลงทุนแต่แรง
และหากเปรียบเทียบกับปีที่แล้ว ถือว่ายังขายได้เป็นปกติ
ไม่ลดลงหรือเพิ่มขึ้นแต่อย่างใด เพราะราคาขายก็ยังคงเท่าเดิม
และลูกค้าส่วนใหญ่ก็จะเป็นหน้าเก่าที่นิยมบริโภคเป็นประจำทุกปีอยู่แล้ว
โดยรายได้เหล่านี้ก็จะถูกนำไปเป็นค้ากับข้าวและใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน
ในยามที่ครอบครัวรอฤดูกาลเพาะปลูกใหม่
